Pan Tadeusz to monumentalna epopeja narodowa, która do dzisiaj uważana jest za idealny przykład wybitnego poematu. Adam Mickiewicz napisał swoje największe dzieło, przebywając w Paryżu. Choć pisanie nie szło mu łatwo, w końcu – w roku 1834 – tekst został wydany w dwóch obszernych tomach. Co takiego ma w sobie pan tadeusz, że wciąż rozbudza emocje w czytelniczych sercach? Dlaczego został uznany za jeden z najwybitniejszych poematów swoich czasów?
Ostatni zajazd na Litwie jako gawęda szlachecka
Warto zaznaczyć, że Pan Tadeusz ma w sobie wiele z tradycyjnej gawędy szlacheckiej. Co to takiego? To gatunek literacki, często wykorzystywany w polskiej literaturze XIX wieku, który charakteryzuje się licznymi powtórzeniami, lekką formą, opisem szlacheckiej codzienności oraz narratorem, który wchodzi w rolę gawędziarza. Wiele z tych elementów możemy zaobserwować w Panu Tadeuszu. To właśnie między innymi dzięki temu, tekst ten czyta się tak łatwo, a zaangażowanie w dalsze losy bohaterów przychodzi wręcz natychmiastowo.
Pisane wierszem i rymem
Adam Mickiewicz nie spoczął na laurach. Przy pisaniu Pana Tadeusza postawił sobie wysoko poprzeczkę, decydując się na stworzenie dzieła napisanego trzynastozgłoskowym wierszem. Jak widać, trud się opłacił, gdyż już w 1834 roku, czyli w momencie wydania poematu, popularność Mickiewicza gwałtownie wzrosła. Pan Tadeusz w zgrabny sposób łączy ze sobą wątki społeczne (angażujące czytelnika) i wątki polityczne oraz historyczne (ówcześnie ważne dla odbiorców). I tak w historii tej wyróżnić możemy kilka najważniejszych wątków, do których zaliczają się: wątek romantyczny (miłość Tadeusza i Zosi), wątek mówiący o polskiej tożsamości narodowej (walka o niepodległość) czy jeden z zabawniejszych fragmentów, czyli wątek sporu o zamek. Z pewnością od Pana Tadeusza odbije się wielu czytelników, jednak warto sięgnąć po tę epopeję narodową i przekonać się na własnej skórze, w jaki sposób pisał Mickiewicz.